İki Kelime İle Sil Dedin Sildim Seni Hayatımdan

Sevgilim;

Sen;
bana,
yaşadığım hayat boyunca ,
hep iyi şeyler öğrettin,
öğrettiğin,
her şey için teşekkürler....!

Hatırlarsan,
bana ilk öğrettiğin kelimenin adı,
sileceksin kelimesi idi....

Sırf sen istedin diye,
bende öyle yaptım...!

önce;
ağaca yazdığım adımızı..

sonra;
sokağınızın başından, başlayıp,
Arap kadri'nin dükkanının önünde son bulan,
seni bir saniye görebilmek için saatlerce
bir ileri bir geri yürüdüğüm,
Arnavut kaldırımlarındaki izlerimi..!

Daha sonra;

sahil kenarında,
yakamozların eşliğinde,
adımızı kumlara yazdıktan sonra,
gökyüzüne Seni seviyorum diye,
parmaklarımla resmini,
dağlara taşlara çizdiğim silüetini,

yağmurlu havalarda nefesim ile,
buğulu camlara,
içinden yüreğimize sapladığım ok ile,
her ikimizin adını, yazdığım kalp resmini,
kimseler görmesin diye kuru bir bezle itina ile,
yüzüne tükürür gibi, defalarca tükürerek,
sildim, sildim....!

Derken;

geçmişte bana dair,
ya da bize dair,
ne var ise,
her şeyi,
ama her şeyi,
iki kelime ile,
sil dedin sildim ....

lakin;
Şimdi bana,
işi pişkinliğe vurup,
ilk önce sana duyduğum, sevgimi,
sonra,
sana yazılan şiirlerimi,

ve ;
ne acıdır ki !

Seni hayatımdan silmemi istiyorsun !

Orada dur şimdi !
sen bana ilk önce silmeyi,
daha sonra hayatı öğrettin,
ama;
üzgünüm;
sanırım,
bir şeyi öğretemedin !

Şimdi;
sen bana,
izin ver,
onu da ben sana,
öğreteyim..

Bak ve kulağını iyi aç sevgili !
Biz;
senin deyimin ile kaba saba Anadolu insanı,
toprağımız, kurak ve çorak olsa da,
sevgimiz hep yeşil, hep mavidir,
Ki;
unutma ki !
biz,
sevdik mi adam gibi severiz,
sevdiğimizin adını,
dağlardan taşlardan,
kaldırımlardan,
istediği her yerden,
ucunda ölüm bile olsa,
sırf o mutlu olsun diye,
bir çırpıda,
gözümüzü kırpmadan,
arkamıza bakmadan,
her şeyin ama her şeyin,
üzerine tetiği çeker gibi bir çizgi çeker,
siler de geçeriz..

Lakin;
senin deyimin ile biz kaba saba Anadolu insanı,
yeri geldiğinde sevdiği için,
ölümü bade niyetine bir dikişte içer !
yeri geldiğinde şair,
yeri geldiğinde ozan olur,
yeri geldiğinde ise,
sevdiği için ölümüne cellat oluruz...

O yüzdendir ki,
Biz;
Anadolu insanı,
sevdiğimiz kadının yada adamın
yüreğimize kazıdığımız adını,
ve onun adına yazılan,
şiirleri,
Asla ve asla !
sırf birileri istedi diye,
silmeyiz ve de sildirmeyiz...

Çünkü;
biz
Anadoluluyuz ve,
senin deyimin ile eski toprağız,
O yüzdendir ki;
kendi kendine gelin güvey olma !
nefesini de boşa tüketme !
biz istemedikten sonra,
Ar ve namusuna zarar gelmedikçe,
sevdiğimizi hayatımızdan, silemeyiz..

yani;
senin anlayacağın,
şehir gülü !
senin gibi durup dururken,
hiç bir sebep yok iken,
bizi;
silmek isteyene de,
müsaade etmeyiz...!
Edemeyiz de..!

O yüzden sen bana, hayatı anlatmaya,
kendini anlatmaya devam et,
belki bir gün ,
onu da ben istersem !
hayatımdan seni ebediyen silerim...

O kadar..!!!


çobandan sevgilerle...Antalya lanetli şehir...