İki Kişilik Yalnızlık

Bozkırın ayazı yalarken yüzünü
Eskir bütün cümleler dilinde

Amansız bir korku kaplar içini
İki kişilik yalnızlıkların ortasın da
Yalınayak bir çocuk yüzü olur
Düşlerin

Oysa
Yarını besteliyordun dün
Bu günse uzak ihtimaldi hep
Anlamsızca yakın

Önce
Olasılıkların ortasındayken
Olmazların cenderesinde sıkılan benliğin
İhanet eder
Mavinin kavgasına
Kahverengi bir mevsim başlar
Susar bütün şarkılar

Şimdi
Yağmur başlayacak
Uçsuz bir yeşile düşecek damllalar
Saçlarında ıslak bir el
Dudakların telaşlı
Gözlerinse yakacak şubatı

Birazdan
Hazarın kokusu dolacak içine
İsli bir mart gelecek
Dokunacak usulca sol yanına
Kar yanığı bir öğle vakti olacak
Ayaklarındaki yorgunluk
Oturup bir kaldırıma
Gelip geçenleri seyredeceksin