İki Kişilik Yanıttır

İki kişilik yanıttır
Durgunluğumun sesi
Kara dalları arasından
Islık çalan
Eğri köklere

Ufkumda tek sınırdır
Dibinden geçen yolcuları seyrettiğim
Yoluma göçen
Duvar yıkıntıları

Çekinmem göçüklerin
Görünen
Çatlaklarından
İnadına
Falezlerinde açan
Uçurum çiçeklerini geçiririm
Dizelerimin sadakatinden

Yine de
Ara sıra
Gedikler verir hallerim
İçime sızan ince ateşlerin arasında sokulduğum
Çiğdemlerin nazlı gülüşünden

Duymazlar
Durmadan aşınan kayalarımda
Özlediğim
Buğulu nefesini

Ve
Sen
Bilirsin
Gecemin nemi
Kirletilmiş bu günlerin
Son inancıdır
Bedeninin analığı
Kefensiz gömülen şiirlerimi
Gün doğumlarına uyandıran