İki Kuruşa Dostluk ? (Can Dostum)

Benim dostum bambaşkaydı.
Ağladığımda sırtımı sıvazlardı,
Ufak bir gülümsemede kahkaha atar,
Adeta mertçe isyan çıkarırdı.
Cefalar etsem de susardı,
Bir tebessümü bir hayat anlatırdı.
Biz rakı bardağında ezerdik acıları,
Hem ağlar hem ağlatırdık sazları.
Kızsak da küssek de,
Biz unutmaz, hatırlardık anıları.
Anılarımıza ortak etmezdik zalımları.
Oysa şimdi;
Hasret kalmışlar artık dosta,
İnsanlar zalımlar arasında yine yasta.
Kaybetmişler dostluğu,
Arasalar da bulamazlar artık, boşa.
Dostluk, düşmüş ayağa
Değer olmuş iki paçavraya.
Bir onlara, bir de Can Dostuma baka baka,
Bu hayatı tarta tarta,
Sövüyorum şu iki kuruşluk dostluklara.
Dinle beni 'Can Dostum' bu mısralarım sana!
Dünya değişse de zaman geçse de,
Bizim dostluğumuz da dostumuzda
Hep bir başka!