İki Ölçek Hüzün

sen düşünsel günahımın utancını bilenim
sen boşverenim
istediğin yaşamamaksa benimleliği
de bana...
sevmemekse,sevme o zaman
gitmekse, git çoktan
sürç-i lisanımsın şimdi
mevzubahisimsin hiç yoktan

yüreğin son sarkıntılığı bu
adının ilk hecesine
elden düşenimsim Ze...
bozmuşum tövbemi alazına
ateşi bulmuşum bi tesadüf
basmışım dünün közüne
elimi,dilimi yakmışım bilerek
küllerini kaçırmışım gözüme

kısa kollu mevsimlerindeymişim üstelik
ısınıkmış kar suyu kaçmış kulağım
hâlâ müptelânmışım
şaşmışım,
aylak saplantılarının oryantal imgelerine
tenhamda düğüm ipime dolaşmış
şeytan uçurtmalarının kuyruğu
kıydığın kıyım suyuna bulaşmış
duymuşum kabına sığan yüreğinin sesini
yakmışım eski bir türkünün
kadifeden kesesini

gökten üç kadeh düşmüş Ze...
ikisi sahipsiz
birinin tutanı varmış
iki ölçek hüzünün
deminde tortun kalmış
acıtmış nazenin düşümü...
dökülmüş derdimi toplamış
yüksek perdeden bir ses
üzülmüş bir kenarıma
çarşafa dolanmış nefes

sürç-i lisanımmışsın Ze...
boş bırakılmış dizeleriymişsin şiirlerimin
mevzubahisimmişsin..


suadiye.2008