İki Saniye

ay ışığı tam yüzüne vururdu
gece yarısında
olmak bilmeyen sabaha inat
en masum halinle uyurdun
yorgun bedeninle kollarımda
sonra bir his dürterdi ikimizi
daldığımız rüyanın;
tam orta yerinde yarınsızca
ve gözlerim gözlerine denk gelirdi
iki saniyeliğinede olsa
sonra tekrar bırakırdı bedenim
göz kapaklarımı, emrine
yani gidişine..