İklim Kızılı

yanık kokuların göğsündeki yıldızı
ağaçlar uykusunda
uçurumlarsa derin sessizliğin
sis dudağında..
ıssız ateşin sularından bir ıslıkla geçer nehirler
vurulur işte zaman


ayazda büyüyen secdeli avuçların
durağında kırılgan gözyaşlarım
yüzümü saklayan kelimelerin teninde
iklim kızılıyım..
boşluğu anlamanın tekrarlarında kanatlar/
gölgesiz göçler



bir yolculuğun yarımlığından söküyorum
tuzu kalmış anıları
eksik pencerelerin güneşinden
akşam doğuyor kollarıma
uyanıyor sancı
girdiğim kapılardan kayıplar
Ve saklı kilitler



kimsesizliğe katlanmanın saçlarında
küllenmiş baharlar ki
esiyor rüzgâr
geçiyor ay
gidiyoruz
bırakarak aynaları
hep ilk sıcaklığıyla kendimize


Üzerimde ağır ırmaklar/
Gezinen şiirler

...