İlam

(sanığa soruldu ekleyeceğin br şey var mı?
var dedim)

Kim kaldı ki dökülen gözyaşlarımın yerinde
Gereğini düşünmüşsün
,anladım
sen gidiyormuşsun

O gitmiş,
Veyahut sen gitmişsin!
Ne fark eder ki,
kaçıncı tekil şahısla yoksun demeler.
Müsvedde gülüşlerin, aslına hiç rastlayamadım!
Yol ayrımlarının kayboluşlarındayım
Birazdan öleceğim ama dünya bensiz dönecek evine
Ne garip...
İşimi şansa bırakmışım;
Seni arıyorum.
Ah bir vedanın tesellisi tutsa ellerimden,
Tutsa ki,
Yalnızlık yabancılık çekmese bende.
O değil de,
Sonunda mikrofon bana geldi.
İyiye çalan birkaç cümleyle,sarmalıyım yaralarımı.
Araştırmalara göre ;insanoğlu en çok aşk cephelerinde,
Kaybetmiş yaşama ümitlerini.
Neyse;
konuyu iyice dağıtmaların yolundan sapmalıyım.
Daha başımı yastığa koyup,
Yokluğuna alıştıracağım rüyalarımı.
Dile kolay yoksun demeler,

Hatırlıyorum
Zaman siler diye öğretmiştin
Ve ben baba yadigarı
?Bana bir harf öğretenin 40 yıl kölesi olurum ?
cümlesi yerlere düşmesin diye;
Kölen olmuşum öğrettiğin yalanlara,
Şimdiki hayatın içinde
Şimdi neredesin ağıtlarıyla ararım seni.
Zaman siler demiştin doğru;
Silip süpürdü zaman
bütün benleri senin gökyüzünden.
Bak kim kaldı ki dökülen gözyaşlarımın yerinde
Gereğini düşünmüşsün
,anladım
sen gidiyormuşsun
elimi kolumu bağladı dünya
karaya oturmuş bir gemi gibi
soluverdim
kırıverdin boya kalemlerimi
renksiz kaldım
işte bu yüzden dedim
bu yüzden
ardından adımlar çizemedim
ama ben üzerime vacib olan sabırları kuşanıp
bekledim
bekledim ulan! inanmazsan şu dalgalara sor diye
cevaplar büyüttüm sana
ama sen hiç sormadın
ama sen hiç dönmedin....

Yaz kızım
gereği düşünüldü:
sanığın ömür boyu yalnızlığa çarptırılmasına
temyiz yolu kapalı olmak süretiyle oy birliğiyle karar verilmiştir...

Hüseyin Avni ÇAKMAK