İlan-ı sevginin böylesi

bir kaşık suda boğulup
bir avuç suyla hayata dönen.
bir bardak suyla serinleyip
bir deniz suda ferahlayamayan

hepsi de insan bunların.
kimi inadına aç gözlü
kimi ise kanaatkar kullardan...

kimimiz nankör
kimimiz zaten nimetlere doğuştan kör!


izleye izleye otuz üçüme geldim
sorsanız üç yüz yıl kadar yaşadım
ancak üç gün kadarını hissedebildim.

yalnız bu hayatta en çok sevmeyi sevdim
sevilmeyi görmedim.

zaten görseydim de aslını bilemeyecektim.
insan yalnızca sevdiğine emin olabilirmiş bu yerde.

bu başı sonu belirsiz sözlerimden hiç ummadığın bir sonuca doğru gidiyorum.
itiraf etmek eziyor sanki midemi,nefesim daralıyor.bir türlü sadede gelemiyorum.

sana söyleyeceğim
kelimeler şimdi aklımdaydı
beynimin zarında pürüzler beliriverdi
hay Allah tam da şuracıktaydı.
söyleyecektim,söyleyemedim
.......
belki de biliyorsun..

yok canım nereden anlayacaksın.

hiç ipucu vermedim ki!

tamam
hazır ol

kulaklarını iyi aç
bir daha söyleyemeyebilirim

dilim tutulur felç olur yazamayabilirim

söylüyorum.

tusinamiler çıldırsın .
dünyanın halatı kopsun,
ve yer yerinden oynayıp
gökyüzü yerin dibine düşsün ki;

ben bu dünyada
bir tek seni seviyorum.