İliklerime Kadar Isınacağım

Kanadına taş değmiş serçe gibi

Yerde çırpınıyor sonbahar

Bahara yürüse ayağına dolanacak kış

Heybesini zemheri ile doldurmuş yokluğun

İkide bir vuruyor

Zerzeli yüreğimin kapı tokmağını

Her gece penceresine naylon çekili

Rüyama buyur ediyor çaresizliğim

Dudaklarında tarihi geçmiş bir ıslık

Arkana düşüp geliyor İskender

Eliyle asıyor aynasını

Kerpiç duvarımın budağına

Titreyerek flotal bakıyorum

Çarşaf gibi kaç fersah uzaklığa

Siperden çıkacakken zıpkınlanıyor ateşin

Baş köşede oturan yokluğun

Bir taş atımı

Kıskanıyor aynayı

Cam kırıkları çullanıyor

Tabanı yumuşak uykuma

Kanlı acım kaldıraç oluyor göz kapaklarıma

Konserve umudumun önündeki şişede

Bir atımlık kuru fesleğen kokunu

Burnuna çeken rençber duygularım

Nadasa bıraktığım dolunayın

Gümüş çerçevesine

Noktalı siyah beyaz resmini

Kara saban ile ekiyor

Elbet bir gün gövereceksin

Elinde bir tepsi yaz ile

O zaman ateşe vereceğim

Ela gözlerinin harmanını

Uzun uzun bakıp ısınacağım

İliklerime kadar