İlkbaharda Tanidim Seni

İlkbaharda tanıdım seni bir ilkbahar gününde
Seni gördüm bir seni tanıdım baharla birlikte
Akşamın ilk saatleriydi son ışığıydı güneşin
Batmaktaydı artık koskoca güneşin saltanatı
Kırılmıştı ışığı dağların ardına gizleniyordu
Kıpkırmızı olmuştu kendi kendini yiyordu
Sen yorgundun ellerin yüzünde uyuyordun
Yanımdaydın güneş batıyordu sen rüyadaydın
Güneşin batışını bir de seni seyrettim doyasıya
Boğaz akıyordu güneş batıyordu sen uyuyordun
Biliyordum benim olmadığım bir dünyadaydın
Beni düşünmediğin belliydi ben kimdim ki
Banktaydık sana bakıyor seni seyrediyordum
Boğazın karşı kıyısındaki batan güneşi görüyor
Havada uçan bembeyaz martıların sesini dinliyor
Her geçen vapurdaki insanlara bakıyordum
Önce bir simitçi geldi yanına sonra boyacı
Mendil satan bir çocuk daha sonra bir dilenci
Her geçen vapur seni uyandırmaya çalışıyor
Bir avucun çenenin altında diğeri göğsünde
Öyle yorgun öyle mâsumdun ki uyuyordun
Akşam olmuştu artık vakit çok geçmişti
Şöyle hafiften dokundum kollarına uyandın
İyi ki yanındaymışım yoksa oracıkta kalacaktın
Yüzüme baktın sana yabancıydım biraz sakındın
Anlattım inanamadın ama akşamdı farkındaydın
Ben seni ilk kez bir ilkbahar akşamında tanıdım