İlkokul Fişlerinin Teğet Ölçüsü

şimdi adın tek heceli bir yokluk ya

dönsem ve sorsam

büyümeyi kabul eder miydi acaba

tekerleme ezberlemeye çalışan

çarıklı çocukluğum

aslında

böyle başlamayacaktı bu şiir

ama bilirsin işte

ilham perisinin sol yanıma teğet geçmişliği kadar şairim ben de

çocukluğumun tekerleme perileri uğruyor bazı bazı

kül tablasında düzensiz duran izmaritlerden

kargalara dallar yapıyoruz gülüşerek

bir şiir çıkmasa da ortaya

tilkilerin pek zeki olmasına gerek yok artık

çocukluğum demişken

bi seslensem Ayşecik’e

ki ona da Ayşe teyze diyenler hayli artmıştır ama

onyüzbinmilyon baloncuk ödünç vermez mi acaba

şöyle bir açılsam gökyüzüne

birkaç bulut

ve birkaç da yıldızla yüz yüze gelsem bir vakit

klavyeden

iyice dağıttın bir kahve molası ver gibi sesler çıkmaya başladı

gülsem mi ağlasam mı

ben fişle okuma yazma öğrendim yahu

geçen gün

yeni bir kitap aldım

henüz okumadım ama

eyvah dedim

çünkü başlangıç yazıyor kapağında

neyse okurum bir gün

bu arada dağılmışken iyice konu

Münevver teyzeyi gördüm geçenlerde

seni sordu garibim

aklı bir gidip bir geliyor ben gibi

yatıya gelin bir gün demez mi bir de

bak şeyi söylemeyi unuttum

hani bahar yağmurlarıyla oluşan küçük şelale vardı ya

bu yıl görünmedi henüz

tesadüfen demeyeceğim

yine uğradım Nisan gelir gelmez

ay ışığı vuruyor camdan 

şu masumiyete Aydede diyorlardı ya

ya ben ne zaman baksam seni görüyorum

nasıl da kandırmışlar çocukluğumu

büyüdük büyümesine de

keşke o fişleri başka yazsalardı

bu zamanda çok farklı 

o günlerde tutamadığımız topun adı 

şu sigarayı da bıraksam artık

gördüğün gibi dağınığım işte

iyisi mi yormayayım daha fazla perileri

zaten onlarla işim kalmadı

ben artık meleklerle çalışmak istiyorum

ha bir de

kırmızı bir çakmak aldım bu sabah