İmbiğimden Damlarım

devran ölgüne ışırken
kıp-kıvranırken koyağı
düşülkem el kabızına
umusuzca bakakalır

çelimsiz düşlem ülkesinin
gönülsüz mezat kölesiyim
geçimsiz seferim havada

yerinsiz düzlem eğrisinin
ölümsüz fesat müresiyim
erimsiz kefenim karada

derinsiz gözlem debisinin
özürsüz hesap öncesiyim
gelimsiz ecelim kapıda

acun söngüne ışıldasın
kıp-kırılıversin bukağı
düşülkem gün-uzamına
umu umu yelken açsın

-damlalarım ezilmesin.


Müjdat Eraslan.
balaban Kent Şairleri