İmdat Çağrısı

Ben imdat çağrılarıyla koştum ona
O, masmavi gökyüzüne deva oldu sonra
Bir kuşun kırık kanadını iyileştirip
Bir an önce yuvasına gitmesi gibi.

O, iyileşti artık
Dönmez ki geri
Anlat güzel günleri gökyüzüne
Bütün bir şehrin katil gölgesi düştü özüme
Kimi sevsem öldürüyorum kendimi
Bütün bir şehrin karanlığı düştü gölgeme
Kimi sevsem görünmüyorum kendime

İmdat yolcusu var ah canım!
Sana kandım, imdat!
Benden uçtun
Yollarımı unuttun
Bir ben vardı seni seven
Bak, yok oldum!
Hayatımı çaldı imdat!
Durma, ağlat!
Faydasız yere geldik
Nefesimde anıların tazeliği
Şiir olduk heyhat!