İmgesiz Hürriyet Paradoksu

Tarih takvim yapraklarından hürriyetini kazandığı gün

ben de hür olacağım

o vakit

dilediği kadar tepeden baksın güneş

aman dilemeyeceğim

Zaaf olmaktan çıkmış gökyüzü mavisi

ne vadedebilir ki yarına değin

Yıkık dökük bir kalıntı bu paradoks

yüzyıllardır

tek başımıza girdiğimiz

her savaşta

alay ediyor benim safında olduğum cihetle

Olabilirlik sınamasına

nice mevsim

o mevsimlere nakşedilen nice şiir

kurban gitti heyhat

kalemlerin imgelere vurgun ucunda

Kallavi sözcükler kuruyorum

âri bir tuvalin karşısında

uzak düşlere olmadığı yakınım

Gözlerimden tutuşan bir ormanın külü

yine gözlerime düşüyor

Kemik ağrılarımdan mütevellit yalnızlığımı

şarkıların eski dilde söylendiği

düşsel bir boyuta uğurlamışım

Kızılca bir sonsuzluğun içinden

süzülüp gelen gölgeye selam olsun