İmgeye ./övgü

Sürrealite düşlerimi sürdüm süngüye,
Şiirin karnını deşeceğim,
Şimdi dostlarım,
İmgelerimden asın beni...

Hz. Eyyüp kurtları sevmiş,
Kurtlar yemiş Hz. Eyüp'ü,
Şairim n'olur kızma,
Sen de ye d/oya doya imgeleri.

Demem o ki,
Şiirim çakal,
İmgelerimden asın şiirimi...

Züleyha Yusuf'a asılmış,
Ben şiire,
O zaman Yusuf-i kuyulara atın beni.

Çözdüm şiirin çözgülerini,
Bu şiir nasıl doğdu?
Söylemeye dilim varmıyor,,
Prangalara vurun beni...

Ey şair,
Realiteyi bilmeden,
Yazdın sürrealiteyi,
İçine de kattın imgeyi,
Hava ,kara ve denizde,
Kim tutar seni.

Şiirin ağdası bol olsun,
Teni,beyaz ve çıplak,
Severler beyaz tenliyi,

Yaş elli yedi,
Ben şimdi biraz bunak,
Anlayamıyorum şiirle sevişmeyi...

Elimde,
Gürzden tokmak,
Vursam,
Şairler patlayacak,
Dar ağacına asın beni...

O şair ki,
Cebinden yemesin,
Yüreğinden yesin,
Kurtulsun şiirin zilleti..

Kalemimi kırmadan asmalıyım kendimi,
Geceleri y/arama tuz sürmeliyim,
Şiirim terelelli..

İle de imgeler mi bulmalıyım,
Yok mudur şairin yüreği,
Bu yüzden adımı koydum,
Arsız ve serseri...

Şairim,
Şiiri kafasından asalım,
Ayağından asarsak,
Görülecek şiirin bir yeri..

./övgü=Eleştiri
28/09/2014/İst/Z.B