İmkansız

İmkansızı sevdin sen
İmkansızı çok sevdin
Rüyaların dumanlı
Rüyalar beyaz
Rüyalar gelinlikten
Tülü naz
Kuşağı gelincikten
Gözlerin nemliydi, yüzün ağlamaklı
Oysa sıcacık bir evdin
Pembe badanalı
Terletirdi ellerin
Yakardı sözlerin birden
Yaz gecesiydi gözlerin
Öyle hülyalı
Yanağında bir küçük ben
Sekiz yaşındaydı kalbin
Belki gökteki aydan daha yaşlı
İmkansızı sevdin sen
Ben ise
İmkansız kere imkansızı.
Rüyalar olmasa da sevdim işte
Bir ay parçası kızı