İmkansızken Sen

Ben aşkı bana imkansız gelirken öğrendim,
İmkansızı aşmayı da bilirim!
Zaten önce imkansızdın, Bir bakışını dahi bırakmadan gittin,
Sadece, başka yöne bıraktığın gülüşünle avundum senelerce.
Bazen o gülüşü hayal ettiğimde kahroldum,
Ama aşktı, o gülüş bana ait bile olmasa hep benim varsaydım senelerce.
Ne kadar uzak dahi görünsen o gülüşünü hatırladıkça en yakınımdın.
Şimdi ise tüm gülüşlerin benim.
Sadece bana ait her gülüşün.
Bense o her gülüşte yeniden doğan.
İmkansızdın, bir zamanlar
Ama artık her zerresi benim olansın.