İnce Çizgi
Yaşam ve ölüm arasında
Tam ortasında
O hassas noktada
aiance çizgideyim
Acısız geçen günleri
Ağlamadan gülebilmeyi
Yağmur uağmadan çıkan güneşi
Yaşamadan kimse anlayamaz
Yüce Mevlam öyle büyükki
Seni sevmek sana güvenmek
Öyle büyük mutluluk ki
Ne bu dünyada bırakabiliyorum
Ne de açmamacasına yorgun gözlerimi
Kapatabiliyorum
Benden uzak,benden azadesin sanırdım, Fakat benim şah damarım,gibisin sanki.. Bilmem nerde ne zaman, bulursun beni, Gelirken kırmızı halı, serilen değilsin ki sen.
Adını bile anmak istemez, ürkerler senden, Sana kapısını açmaz ki, canı taşıyan beden. Hangi can kapısından girdin, incitmeden, Yollarına gül dökülecek, biri değilsin ki sen.
Adını ezbere bilirde, söylemez diller, Uğradığın yerde,yaktığın canları bilirler. Selam verdiğin hanelerde, helva yediler. Yolu hasretle gözlenen, biri değilsin ki sen.
Her can ürkmez, sana muhtaç olan vardır, Kim bilir belki yıllar yılı,özleyip çağıran vardır. Adın dilinde tespihtir, barbar bağıran vardır. Tıkarsın kulaklarını, vakit gelmeden duymazsın ki sen.
Vakti gelmeden sana selam varmez şaire boş yere nefesinizi tüketmeyin.Sayğılarımı bıraktım sayfanıza.