İncinim

Gönlümdeki huzurdan yüzüm haberdar olurken
Yüzümdeki dağınıklıktan elimin haberi olmuyor
Eli olanların
El olanların da olmuyor
Dilim haberdar
En ufak bir duygu kıpırtısında
Dökülmeye hazır kelimeler
Ellerim habersiz
Her zamanki gibi
Ne yazdığını bilebilseydi
Daha anlamlı olurdu bu tür yaşamak

Akşamlar daha bir uzasa yanındayken
Gölgem yetişemez ki boyuna, boynuna
Kokum erişir: en hızlı iletişim aracı

Bir toprağım
Kendi ölümü taşıyorum
Yüzümdeki hüzün bundan
Doğdum doğalı bir ölüyü taşıyorum
Yerleşemiyor hiçbir sevinç gözaltlarıma
Kirpiklerimin kenarı hissediyor
Gözlerim bulunduğu ortamdan habersiz
Uzakta gözlerim
Bir yola döküldü
Bir gelenin yoluna, beklemekten hiç usanmayacak gibi
Zamanın geç vaktine kadar

Yollar yorgun
Bu yüzden en çok limanları seçiyorum beklemek için
Balık denize aitse
Bize her yer mavi

İnciyim
Ruhum kırmızı balık
Denizler kadar aidim bu maviliğe

Şu durak bir geçse
Bekleme durağı
Biliyorum döküleceğim
Denizin en ortasına
İnciyim

Dökülemeyen her şey gibi topluyum kendi içimde
Saklıyım, ulaşılamayan her şey gibi
Ama en derinindedir en değerli inciler

Ben kendime yakışmıyorum
Sana yakıştığım kadar
Yakışsaydım eğer, kendi eksenimde dönerdim
Kendimi ezberler, dururdum
İnciyim, bunu bir tek sen anlayabilirsin

Kendi aynamın yabancısıyım
Kendi yalnızlığımın kalabalığı

Ezberlenmiş tüm hikâyelere kafa tutuyorum
Hangi dilde anlatıyorum seni
Dilim yetmiyor
Dilsizim, inci olduğum kadar
Mühürlendi anlatmak istediklerim
En değerli anlatamadıklarım çünkü

Sen olunca günlük kullandığım tüm duyularımdan vazgeçiyorum
Ruhumu bırakıyorum ellerine, dokun önce
Sonra konuş

Açıklanabilir belki sabahı olmayan bir gecenin sonunda
Belki yeter, yetişebilir ellerimiz
Gün doğmadan aydın olur bu sefer sabah
Adını değiştirmek istiyorum tüm sabahların
Sabah senin yanında aydınlık

Parlaklığı yalnızca gözlerine temas edecek inciyim ben
Biraz suni kırmızı
Denizin içinde her gün birbirine eklenmiş
Günü gelmeyince ölmez hiçbir yaratık
Ama gün gelmez mavilikte
Eklenmiştir tüm zamanlar birbirine
Mavi sonsuzluktur ve bu sonsuzlukta kaybolan zamanın herhangi bir yerinde bulunamaz

Karanlıkla ışıldayan bir inciyim
Parlaklığım da olmasa kül yanığıyım
Gizli bir anlaşma yaptım yanıklarımla
Yoksa güzelleşemezdim
Küller okşayamazdı tenimi
Yanarken daha güzeliz

Niteliksiz zamanların, kaybolmuş sonsuzluğuyum
Değmese yüreğine yanıklarım
İncinirim

Çünkü
İnciyim
İncinim
İncinirim




İki Kasım İki Bin On Üç 11 00