İncir Kuşları

Bir demet gül gibi, 

Kokuyordun sen hep. 

Bir yavru ceylan gibi, 

Bakıyordun sen hep. 

Gözlerindeki derinlikten ,

Çekinirdim ben. 

Gamzendeki çukura düştüğüm vakit, 

Ölümü bekledim sadece. 

Korkuyorum, 

Hem de çok korkuyorum. 

Beni sevmemenden değil, 

Seni yeniden sevmekten, 

Sana yeniden aşık olmaktan 

Korkuyorum. 

Yalnızlığın pençesine, 

Düştüğüm vakit. 

"Umutsuzlar Çölü "ne 

Sürgün edildiğim vakit. 

Aklımda sen vardın, 

Bir tek sen...

Sen gittin gideli, 

Uğramaz oldu aylarca, 

İncir kuşları. 

Bitmek üzere şimdi, 

Sensiz geçirdiğim 

Kiraz Mevsimi. 

Ben seni çok sevdim, 

Düşünemeyeceğin kadar çoook.

Ben seni yıllarca bekledim, 

Sayamayacağın kadar çoook.

Sen gitmeden önce, 

Yaştı ağaçlar , 

Yeşildi yapraklar.

Gökte güneş vardı, 

Mutluydu bulutlar. 

Peki ya şimdi? 

Ağaçların boynu bükük, 

Yaprakların yüzü soluk. 

Kaybolunca güneş, 

Durmadan ağlıyor, 

Bulutlar. 

Hayat çekilmez gibi. 

Sokaklar karanlık, 

Kaldırımlar toz içinde. 

Fırtına kızmış bana 

Acımadan yıkıp geçiyor , 

Her yeri. 

Aklıma sana yazdığım 

Mektup geldi. 

Bulunca onu, 

Buruşmuş , 

Gözyaşlarım kurumuş, 

Gördüm. 

Mürekkep dağılmış, 

Kelimeler okunmuyor :

"Seni çok sevdim." 

Dışında. 

Tükendim artık Yâr !

Tükendim. 

Şimdi açıyorum penceremi , 

Bulutlar dağılmış, 

Kaldırımlar tertemiz, 

Güneş doğacak gibi .

Bir yaprağın hışırtısını , 

Duyuyorum. 

Ardından bir demet, 

Gül kokusunu. 

Yine sensiz bir gün, 

Diyecekken, 

Gökte uçuyordu, 

İncir Kuşları...