İncitmeden Bırak Aşkı

Hercai aşkın her değdiğinde ömrüme
Sessizliğe uzatıyorum bedenimi
Susayım
Kalem konuşsun senle


Avuçlarımın içindeki yangın sonrası harabede
Kömür rengi hayat çizgim
İsi dokunduğum her yerde
Resmini çiziyor objelere


Düştüğümde düşlerine bir vakit
Öper mi ay yine gözümden
Önüm arkam sağım solum sen
Dağılıyor hücrelerim


İllegal kavuşmalara
Susma eyleminde dudaklarım
Yüreğime asılırsın
Akarken gözlerimden
Ömrümden parçalar dağılır senden önce
Senden öteye bir zaman
Toparlayamam


Uyursun tenimde
En saf ninnilerle
Büyür yokluğun içimde...


Gezineyim şimdi rüyalarımın dehlizlerinde
Ya yetmezse zaman söyleyeceklerime
Bir ses değerde kulaklarıma
Sıçrarsa uykumdan bakışlarım,


O zaman
İncitmeden bırak aşkı başucuma
Yalanı uyandırmayalım...