İn/fil/ak

hiç olmadığın kadar kendin
hiç olmadığın kadar huzurlu
hiç olmadığın kadar güzelsin
gasp edilmiş bir gecenin kuytularında




hastane odalarında yatmalısın
geçmelisin sokağımdan aşksız
ben onu şaibesiz bırakmadım ki
o beni bırakmayı düşünüyor ışıksız




isli bir lamba
eski bir otobüs durağı
yanlarından kesilmiş saçlarını, arkadan toplayan
kürtajsız bir fahişenin yatağısın iki büklüm




yüzünü akıttın asfalta
güneşle birlikte eriyen tenini
saçlarından tutup yanlızlığını
sürükledin bir hışımla lavaboya




ölümün bile kimyasını bozduğumuz
normandiya çıkarmasıdır aşk
önce senin ellerinde
sonra benim heyecanımda, delidir infilak






black_1