İngiltere'ye Güneş Gelmiş

Kansermiş çocuk!
Ailesi sarıp sarmalamış...
Aile mi?
Çocuk şaşkın bir parça,
Hüzün kaybolmuş o yoğun sıcağın içinde...
'Ben kanserdim' diyor dudakları
Ama yüzü, gözleri bambaşka şeyler...



Bir gazeteden yeni bir öğreti sunuyor bize gözleri,
'Aile önemli, siz çoktan unutmuş olsanız da' diyor.
İngilizler soğuk insanlardır...
Bütün bir yıl grimsi bir tül perde gerilir durur
Şehre ve yüzlere.
Bulutlar göğün mavisine musallat olmakla kalmaz,
Yere de inerler sık sık...
İnsanların ruhlarına yerleşirler,
Güneşini kaybettirirler gözlerin.



İşte o ülkede bir çocuk
'Kanserdim ben!' diyor...
'Ama birden bir mucize oldu ve bu illeti yendim.'
Haberde öyle söylüyor
'Bir mucize bu!..'



İngiliz aile sarıp sarmalamış çocuklarını...
Anne, baba, kardeş çember olmuş çevresinde,
Yüzlerinde gökteki bulutlara inat bir güneş,
Sanki bir Akdeniz ülkesinin sıcağı var gözlerinde...
Evet bir mucize olmuş, hiç şüphe yok buna!
Kanseri yenmiş çocuk,
İngiltere'ye güneş gelmiş.