İnsafsiz

Gönülden gönüle savruldum durdum
Her savrulduğumdan bir bir kovuldum
En sonunda seni buldum
Sen de kovdun beni insafsız

Biliyor musun en çok sana vuruldum
Gönlümün ateşiyle ben, kor oldum
Sönmez bir ateşmiş bilmem sonum
Ne olur söyle, söyle be insafsız

Bu aşkla sana köleyim kulum
Ben seni gördükten sonra duruldum
Sadece gözlerine bakarken yok oldum
Şu gönlünün anahtarını ver artık insafsız