İnsafsiz Şair !

Uslandınmı? eyy yar! gül sesinle söyle
Darmadağın ettin şair gönlümü
Bende ki aşk,sendeki neydi böyle?
Hüzüne bağladın her sözümü


Bol bol harcadın bitmez sandığın aşkımı
Şimdi gönlün beş parasızmı kaldı?
Yoksa dinledinde,hüzün sarkımı
Vicdansız kalbin,vicdan mı aradı?

Söyle!neydi beni senden uzaklara iten?
Çok büyük aşkıma yermi yoktu gönlünde
Büyük aşkınmıydı biranda biten?
Durmamıştın,yeminler kattığın sözünde

Bir hayal ki;bütün denizlerden mavi
Dalgası yok,durgun
Şimdi benim hayallerimde boğul,hadi!
Yada dal derinlere,ye bir vurgun

Yeniden gelince,gülerim mi sandın
Gülücükler seninle gitti
Söyle,gülmelerimi nereye attın?
Seninle birlikte,onlar gelmedi

İnsafımı arama hiç,yok oldu
Bekleme güzel bir söz aşka dair
İnsafım,seni beklediğim gecelerde kayboldu
Bu yürek artık,insafsız şair

Ağlaman bile,koymuyor bana
Sanki yolda gördüğüm bir yabancısın
Unutulmuşluğu armağan ediyorum sana
Hiç izi kalmamış,eski bir sancısın

Artık bir sigara dumanısın içim de
Bütün nefesime yapışmış
Eskiden söylediğim,bir sözsün dilimde
Yüreğim,sensizliğe de alışmış

YAZAR_DEMODERN