İnsan

Hepimiz ölürüz, hem de her gün,
Sonra yeniden doğar, adım atarız yaşama,
Kimi ruhunu taşır içinde
Kimisi ruhsuzluğunu
Hepimiz aynıyız aslında,
Ortak dertlerin odak noktasıyız
Kimi şanslı gelir dünyaya

Kimisi tersinden bakar yaşama!
Biri düşerken hep dört ayak üstüne,
Diğeri, duvara toslar her seferinde

Aşklarımız da benzer birbirine
Kimi kavuşur sevdiğine
Kimisi ömür boyu çarpışır
Sevdiğinin hasretiyle!
Birisi sarılıp uyurken,
Diğeri kıvranır yatağında,
Umutsuz ve uykusuz gözlerle
Bazısı, kıymet bilirken
Bazısı kaybeder elindekini,
Tutmaya çalıştıkça parçalanır
Parçalandıkça ufalanır,
Tıpkı, tükenen yaşam gibidir
Yüreklerde saklanan sevdalar
Gün geçtikçe eksilir ve tükenir…

İsimlerimiz de benzer
Kimi Mehmet, kimi Ahmet,
Kimisi Aybüke, kimisi bilmem ne!
Oysa ortaktır isimler, farklı yaşamlar olsa da!
Kimi lüks içinde yaşarken konutunda
Kimisi yokluk içindedir çadırında!
Mehmet düşkünken rahatına,
Diğer Mehmet, sefildir şehrin ortasında!
Ahmet sevilirken delice
Diğer Ahmet sevilmez, çok istese de
İsimler aynıdır, yaşamlar farklı
Fakat hepsi de insandır

Önemli olan nasıl yaşadığın,
Ne için yaşadığındır
Şimdi, sor kendine
İyi misin, yoksa kötü mü?
Doğru musun, yoksa yalan mı?
Karar ver dilersen burada
Gözden geçir hayatını
Necisin ve kimsin?
Kim verir en doğru kararı?
Buna karar verebilecek misin?
Nedir bu işin doğrusu?
Yeri gelmişken söyleyeyim,
Vardır bu işlerin de sorgusu,
Şimdi hazır mısın, cevaplamaya?
Çalışabildin mi, dersine?
Yanlış olursa cevapların
Her şey döner tersine!
Yaşadığın hayattan
Sadece kendin sorumlusun
Doğru yaşadığın kadar mutlusun!

Vardır mutlaka hatalarımız,
Hepimiz sonuçta insanız,
Her şeyi unut, şunu asla unutma,
Farklı olsa da inançlarımız,
Hep aynı yere çıkar yollarımız
Hepimiz ölümcül hastalarız!