İnsan Cilası Kibir

Hiçbir şey eskisi gibi değil artık
Ne daldaki yapraklar aynı
Hep sonbahar

Ne yaprağa tutunan çiçekler
Artık ilkbahar

Geçiyor rüzgâr gibi önümden
Eşkâl'i gizli dalkavuklar
Işığın işçileri yorgun
Genişliyor çember
Daralıyor evren

Gizliyor ayna sırrını
Amansız bir hastalık gibi
Volta atıyor bir bir
İnsan cilası kibir

Ne zaman doğacak güneş
-Ne zaman çözülecek
İnsan denen yüz bin manalı sihir-

Daha kaç yaz'ı esir edecek kar
Ne zaman gelecek bahar
Vuslat tohumları eşliğinde
Yürüyen bir fidan gibi..


23 Temmuz 2010 İzmir