İnsan Doğarken Başlar Ağlamaya

Bir haziran sabahı doğurmuş anam
Ağlayarak doğmuşum halada ağlarım
Küçük çocuktum sarışın biri
Fakir bir ailenin beşinci ferdi
Babam usta anam tarlada ırgat
Geçinip gidiyorlardı kıt kanaat
Bir çorap dikilir yamanır giyilirdi
Pantolon dersen yine yamalı
Ayakkabı bayramdan bayrama olurdu
Sanmayın,ki kundura hakiki kara lastik

Her,gün bulgur pilavı çorba
Tarladan geliyor buğday nasıl olsa
Ekmek evde yapılır varsa içine ceviz katılır
Nerede sünger yatak yere döşek atılır
Sabah ezanı oldum,mu hemen kalkılır
Sofraya önce büyükler
Daha sonra çocuklar oturur
Saygıdan büyükler eve girince ayağa kalkardık

Benim oyuncağım olmadı hiç bir zaman
Top bile oynayamazdım korkudan
Dayak yerdik eve geç geldiğimizde
Ağlardık yaş akardı gözlerimizden
Çıkmak olmazdı büyüklerin sözünden
On yaşında başladım çalışmaya
Tuğla ocaklarında tuğla taşımaya
Ellerim yanardı belli etmezdim acısını
Bir köşede gizli gizli ağlardım
Sel olur akardı göz yaşlarım

Büyüdüm deli kanlı oldum
Gönlüm düştü sevdaya
Çok güzel görünüyordu aşkı yaşamak
Günler neşeli her,şey yolunda gibiydi
Taki araya ayrılık girene kadar
Yine ağladım göz yaşlarım sel olup akı verdi
Tam mutlu olacağım derken
Felek bana kötü oyun oynadı
Fakir bir genç olmak bu kadar zormuş dostum
Bu garibin yüzü hiç gülmedi

Yaş gelip ilerledi
Çoluk çocuğa karıştık
Başladı işte geçim derdi
İş bulursun az verirler yetmez
Şimdiki zamanda teknoloji gelişti
İsteklere para pul yetişmez
Çocuğun bir şey istese alamazsın
Boynunu büker mazlum mazlum bakı verir
Senin yüreğine bir sancı oturur
Kapanırsın odana ağlarsın
Gözlerden yaş sel olur dökülür

Ne olacak be dostum halımız
Fakiriz işte kırık kolumuz kanadımız
Can sıkıntısı işte
Bizde içimizi yazdığımız satırlara dökeriz
Bazen acı şeyler yaz,sakta
Okurken ağlayıp göz yaşı döksek,te
Hem yazar hem ağlarız
Tek güvencemiz bizi yaradan ALLAHIMIZ