İnsan Masalı

Öküzleşti ilmin başı, Kağnılarda cahiller
Bir sefere gidiyorki buna sefer demezler
Çepçevre vuku vuku kainatı alırda,
Sahibine tapana iki kuruş vermezler...

Serpildi görmez gözler, görünmezi görünce
Dediki bu kör ömür, perdeyi çekmemekten
Can gelirde bir vakit sıyrılır ince ince
Bu toprağa yolculuk, topraktan dirilmekten,

Zengin,fakir,güzel,çirkin,uzun,kısa, velevki ten ten,
Var oldu boşlukta bir bilinmez ahenkten,
Şaşarım, hala kulaklarımı açarakta ben,
Bu ölümcül deneyde, ölmeyince sen...

Ey paşam, insandır bu,
Ey gönlüm, dünyadır bu,
Hiç insanlı masalın, çilesizi olur mu?...