İnsan Umuduyla Yaşar

Beynimde barındırdığım her kötü düşünce
Kalbimde beslediğim her kötü duygu
Yalnız düşmanlarımı değil beni de zehirler bunu bileceğim
Kimsenin beni zehirlemesine izin vermeyeceğim

Dostların vazgeçmiş seni sevmekten, sana inanmaktan
Herkes tatmış ihanet şarabından
Ben inancımı bir an bile kaybetmeden seni seveceğim

Kaç şehir gezsem kaç istasyon görsem de
Bundan sonrasının nakarat olduğunu bilsem de
Her limandan sana döneceğim

Kaybetmek yaşam biçimim olsun ne çıkar!
Tüm dünyam olacak kadar yakın
Hiç bir şeyim olamayacak kadar uzak olsan da
Ben o küçücük umuda tutunup bekleyeceğim

Dünya üstüme üstüme gelse
Yer yarılıp içine girmek istesem de
Polyannacı desinler umurumda değil
Ben yine iyi şeyler düşüneceğim

Yalan dünya!
Aşık olmak var; ayrılığı ölümü var
Bazen dolarız bazen taşar
Kimse küsmesin hayata, kadere ve aşka
Umut dolu olsun yarınlar

Unutmayacağım! Karanlıklar aydınlıklara gebe
Her gece bir gün doğurur
Her kış baharı bulur
Bir yerlerde çiçekler açar
Yiyecek ekmeği olmasa da
İnsan umuduyla yaşar