İnsan Yaşadıkça Öğreniyor

Uzakta,
Az veya pek uzakta,
İç içe geçmiş duygular sarmalında
Yaşıyorum yaşamın ucunda...

Gözlerim ufuktan ayrılmazken
Muştu bekleyen kalbim yaşardı.
Hasret çöreklenmiş dudağımda
Ya da dimağımda,
Yaşıyorum Yar'lı A'rafta...

Gurbet, sessiz ve derin
Kurbet ,anlık zamanda
Öğreniyor insan yaşadıkça.
Sevgi kefesi ağır gelir
Yudum yudum özlemi damarlardan aldıkça...

Ölüm ve ayrılık iki yüzü dünyanın
Tercih elde değil
Çıkar bir köşe başında karşına.
Değer bilmek için
Ne beklersin gurbeti...

Dök! bağrındaki sevgiyi
Şefkat denizinin orta yerine
Beklemek için çok geçtir
Bu keşkeler dünyası...

Karanlık ufku sarınca
Gözler bir bir kapanır
Dürülen dünya sayfasında
Senden bir yad-ı cemil kalır...

08-10-2012