İnsanlar Gördüm

İnsanlar gördüm;
Yüzleri kederli, gözleri yaşlı.
İnsanlar gördüm;
Soğuk kış günü, sımsıcak düşlü.
İnsanlar gördüm;
Uzaktan dost, kardeş gibi duran.
İnsanlar gördüm;
Yoksul sofralarındaki son dilimi, çekinmeden başkalarına bölen.
İnsanlar gördüm;
Sevgisiz, insan kokmayan!
İnsanlar gördüm;
Merhametsiz insanı, yüreğine hiç sokmayan.
İnsanlar gördüm;
Bedenlerini, kir ile çul ile saran.
İnsanlar gördüm;
Tebessüm köprüsü gönüllere, sel olup varan.
İnsanlar gördüm;
Kendileri, makamlarından çok küçük.
İnsanlar gördüm;
Geldiği yeri unutmuş çoktan.
İnsanlar gördüm;
Sabrın kemendine asılı, bıkmayan, acıdan, çileden, yoktan.
İnsanlar gördüm;
Küçücük yüreklerine, büyük sevdalar koyan.
İnsanlar gördüm;
Zulm ile, insanın canını, teninden soyan.
İnsanlar gördüm;
Unutulmuş bir kıyıda, köşede.
İnsanlar gördüm;
Kaybolmuşlar tamahta, riyada, neşede.
İnsanlar gördüm;
Gözlerinden okunuyor, onurlu, öpülesi sevdası.
ve İnsanlar gördüm;
İnsan gibi yaşayıp, insan gibi ölmek tek kavgası...