İnsanlığımdandır / Kusura Bakma

İlk defa bir aşk şiiri çizecegim izninizle
ruhuna fatiha okunan mecazi sevdalardan
çekecegim kökümü maviden- çöl olmak şartıyla
arabesk takılacağım kusura bakmayın- hatta
ilk defa bir sigara yakacağm savrulan bulutlara kör
kızıl rengiyle ay kuşlarına lades' ulan inat değil mi
padişahın müzedeki tahtına oturup şarap içeceğim




İlk defa bu kadar fahişe bir hüzünle değiştik yüzümüzü
rus ruletine müptela bir kafayla ruhumuzu bir şiire sattık
bir dikeni alnından vurup bir gül için kaçtık sonra geceden
Lorcanın kalbinden geçip Çaykovskinin sesine kırk mum yaktık
yine de kederin onuncu köyünde düştük melenkoliye




İlk defa saçlarında yanan rampuzel bir akşama gözlerimi vermiştim
Ay henüz sübyandı, kuşlar gök taşlaryla öpüşürdü ve henüz cenindi- ihanetler
ben Atlantiste tanrı Enkiyle keopsu çizerken henüz Ankaraya gelmemişti Hepat




İlk defa insanın solfejindeki sadakatin klawiesinde ölmüştü Rosey
Gecenin ortasına açılmış antik bir kıtaydı avuçların
kavmini küflü bir mağrada unutan kahin krallar
cin taşlarından arafa duvar ören müneccimler
Homejen bir özümsemeydim statik ellerine meczup
soluğu sönmüş lavların kutsal külünde şerh yazarken
mavi safire gömülen yüzümü çalıp gitti Aranzah



İlk defa yağmurun molukülünde yakamoz
suda seken yıldızlar kirpiklerinde tanrı kuşlarıyla
unutulan izafi bir kurguydu evrensel döngü
tasvirinde siyah bir tualde göğün alfabesine saklanan

ve sen, kaderin son mazereti
bu naif gülümsemeyi
Vicdanımın son sadakası olarak bırakıyorum



...
cc_