İnsanlığın Kıyameti

Dünyanın ar damarı çatlamış
Fay hattı geçiyor insanların kalbinden
Onurun, haysiyetin beli kırılmış
Aşk can çekişiyor en derinden

Haya, namus kapı arkasına süpürülmüş
Diller yalana hizmetçi
Gözlere riya sürmesi sürülmüş
Adalet paspasın altında

Acıma duygusu kendine bile acımıyor artık
Vicdan, vicdansızın sıfatı diye anılır olmuş
Mertlik cadı kazanında
İyi ve doğru ayaklar altında

Ahlâkın başına çuval geçirilmiş
Eli kolu bağlanmış güzelliklerin

Ne yazık ki
Sevgi ve saygı sürgünde
Bilinmeyen ülkelerde

Dilinden tatlı sözleri düşürme istersen
Ruhun kirli olduktan sonra
Ne yazar
Unutma, sirke balı bozar

Güzel ve kötü huy şah damarında
Seni Yaradan'la yan yana
Sen bin maskeyle gezsen de dünyada
İyi yüzünle herkesi kandırsan da
Hangi yüzünle çıkarsın Mevlâ'nın karşısına

Yer yerinden oynasa kıyamet kopsa
Ne fark eder
Herkesin depremi, kıyameti kendi bedeninde

-Kıyametin koptuğu zaman-

Sarılacaksın iki metre kefene
Yine iki metrelik bir çukur kazılacak bedenine
İnsanın adalet terazisi şaşsa da
Allahın terazisi şaşmaz, bilene

Unutma!

Cehennemde cennet gibiydi bir zamanlar
Herkes kendi ateşini kendi götürecek elinde