İnsanlık

Fıtratım doğmadan evveldi,

Leylak kokularıyla doğduğumda,

Sevinen cümle alem,

Nereden bilecekti,

Gök kubbeyi tutup da böbürlenip yürümeyi,

Buğdayı eleyip un yapmayı,

Ya dünyaya payanda olmak,

Veya dişlisini, çarkını kırıp,

Yerle bir olmak,

Taş kalpli alçaklık zirvesinde,

Merhametsiz hissiz olup,

İblisle oynarken beddua almak,

Bunları yapıp bir canavara dönüşmek,

Ayak altına alınan gönlü,

Köprüleri atıp birleştirmek,

En azından kalpleri birleştirip,

İnsanı mutlu etmek değil mi,

Tarihin derinliklerinde unutulmadım,

Asayla yarılan denizin,

Derinliklerindeydim,

Sapıklığa düşüp taşa dönüşen Lut Kavmi de,

H.z Muhammet Mustafa'ya pusu kuran da,

Etten kemikten insandı,

Bir Ademdim Arafat'ta şahlanıp,

Havva'yla buluşan,

Kabe'nin; Beytullah'ın siyah örtüsüne sarılıp,

Ezan okuyan insana,

Hacer anamızın suya koşmasını,

İbrahim'in bıçağı,

İsmail için körelmesiBu yaşananlar İnsanlığaydı,

Ya da insan bir taş elmas mı olmalıydı,

Kralın başında durabilmek miydi,

Zirvede kalabilmek için,

İnsanın insanı öldürmesi miydi,

Veya musallaya bir taş olup,

Ölüye taht kurmak mıydı,

Veya bir toz olup bulaşmak,

Rabbimin kudretiyle sağa sola savrulmak,

Toprakta fidan olup boy vermek,

Yararlı olmaktı insana,

Zalim insan olmaktansa.