İnsanlık Dürtülerim

Kırık bir sonbaharın hazanında uzarken
Hangi baharda kaldı gülen çocuk yanlarım
Kurak bir coğrafyanın bölgesinde bizarken
Hangi iklimde kaldı ben dolu o anlarım





Unuttum neredeyse bana özgü her şeyi
Ya da unutmak için çabalar sarf ettiğim
Bir de sorgulamasam, nedenlerdeki neyi
Olmazdı pişmanlıklar böylesi kahrettiğim





Bazen hep düşünürüm neden bu doyumsuzluk
Tokluk nedir bilinse olur muydu savaşlar
Ya da bu kadar gevşek nedendir duyumsuzluk
Kıyametler koparken insanlık hep yavaşlar





Aldırmaz tavırlarla sorgusuz kalamayız
İnsanlık biraz budur biraz farkında olmak
Hiç oralı olmayıp rüyaya dalamayız
Bu insanlık suçudur hep saf dışında kalmak





Dünya kurulduğunda her şey bize bakiydi
Katlettik durduk yere medeniyet diyerek
Bastığım toprak bile bir o kadar hakiydi
Şimdi kapkara olmuş ah edip inleyerek





Sıcaktı hep dostluklar taraf tutmazdı canlar
Ayrı gayrı bilmezdi ülkemin insanları
Şimdi açgözlülükle, durmaz akıyor kanlar
Açlık hat safhalarda yok mudur imanları





Kıssadan hisse şu ki; biraz farkında olmak
Biz yazarların işi gerçeğe dokundurmak
Çoklardan çok azların, dönen çarkında olmak
İnsanları dürterek birazcık sakındırmak




_Kardelen_

10.05.2012