Insanlık Düşleri

Dağlar dile gelirde af dilerse
Hasretlerini ona gösterme
İmkânsızlıklarını uzaklaştır gözlerinden
Yüceliğinden ödün verme

Yıldızlar pul pul olurda dökülürse ellerine
Bırak aksın gözyaşların yere
Biçare anlarının öyküleriyle ıslanmasın
Boğulmalarına izin verme

Gün ve gece şaşırırda doğmazlar ise
Sakladığın karanlığı koy bir köşeye
Onu ayıklayabildiğin aydınlıkla okşamalısın
İnan ki gerçekleşecek bildiğin o büyük mucize

Gün gelir mevsimler değişirse
Denizler kaya olur kayalar erirse
Umudunu kaybetme sakın
Değişmemek onda, değiştirmek sende

Yalnızlık bir hiç olmuşsa günün birinde
Sofranda yer açmışsın demektir tanrı misafirlerine
İşte o zaman sen seni bulmuş olacaksın
Gelmeyene gel demeli, gidene gitme

Kelimeler yağmur olup yağdığında göğe
Bulutlar masal damlaları dökecek yere
İzbe küflü bize ait olmayan
Artık bize benzemeyecek yarattığımız onca hikâye

İnsanlar yollarına dizilirse
Korkularını onlara söyleme
Bırak kör kuyunun içi boş kalsın
Başlamak lazım insafsızlığın yaralarını iyileştirmeye

Zaman yaklaştırmak için vardır menzile
Dünyadaki ispatın içindir madde ve mücadele
Göç etmek için vardır mekân
Güzergâh, ruh'un ödüllendirileceği memlekete