İnsanlık K/ayıbı

derler ki,

yedi renktir gökkuşağı
her yağmur sonrası bakar uzun uzun
gördüğü tek renk vardır
kapkara
güneş gözkırpacak
soğuk ruhuna
seslenir rüzgara
"ey rüzgar bulutları arala"


derler ki,

ayrılmazmış et tırnaktan
yalan diye inler her duyduğunda
bıçak sürülmüş gibi dili
söktüler tırnağı
paramparça eti



gündüzler iftiraya uğramış mazlum
firar etmiş mahkum tedirginliğinde geceler
aşında gözyaşı tuzu
suyu zehir zemberek


deseler ki,

öldü yavrun
evi olur
küçücük bir mezar
ağlar taşında
zaman dolana kadar


dediler ki,

yavrun kayıp
her gün tekrar tekrar ölüp
cançekişerek dirilir


razıdır
rızası hançerlenmiş yüreğiyle
bir avuç toprağa