İntihar

Özenle çıkarmış ayakkabılarını

Üstelik mektupsuz merasimsiz geldiği belli

Köpüklü suyun kenarında

Buruşuk gömleği üzerine de koymuş kimliğini

Üzerinde paltosu vardı hava serindi soğuktu

Sabah saatleriydi kalbiyle didişip duruyor olmalıydı

Sahil boyu yürüyordu demek kurmuş kendini

Kül renkli bulutlar kah mordan kah maviden bazı uçuşuyor

Görünmezle konuşmaktan yorulan çenesi suya girince susmuş

Kimse anlamamış yaşadığı acıları saklıyormuş

Yüzündeki tebessüm görülmeye değer

Buzdan denizle nasıl bir son hazırladı kendisine

Hiç mi tereddüt etmedi karar değiştirmek aklına düşmedi mi ?

Yüzünün bir yanı boğulmadan önce çıkmak ister gibiydi

Tanıyanlar inanmak istemedi ölümüne

Denizle boyanan gövdesinin tattığı ölüm haline

Sustu seyretti donup kaldı huzurun kendisiyle

Dünyada olmak acıdır der gibiydi gözleri

Kanlı ağızlı dünya diyordu ağır ağır ilerlerken denize

İçinin karanlığında uğuldayan sesten ürktü

Ruhunu kemiren boğuntu sıra dağlar gibi geri dönmek imkansız

Ne güneşi hatırlıyor ne baharı , ne de kır çiçeklerinin kokusunu

Hiç bir şey her şey yok oluyor birden son bir hamle

Belki yanlış yaptım demiş olmalı dönmek istedi

Geçmiş ömrünü yutuyordu ölümü tadarak ölüm oluyordu

Deniz kendine çekiyor soğuk yakıyor, acı katıyordu suyun tuzu

Kulakları sağırlaşıyor aklı kararıyor bilinci kayboluyordu

Onu kimse uğurlamıyor derinliğin sessizliğinden başka

Gözlerinden geçmiş midir beyaz bir samanyolu

Çok geçti anladığında ölmek ne demekti

Hiç bu kadar acı verir miydi ölüm şu andaki kadar

Boğulmadan önce sudan başka kimse yoktu sağında solunda

Diplerinde dolaşmış durmuş ne kadar zaman sonra sahile vurmuş ..

02.01.2021 / Fethiye