İpek Böceği

diğer dost bildiklerime, sarılmaktan korkuyorum
ne zaman onlara bağlansam
önceki dostlarımdan
yediğim darbeleri hatırlıyorum

ne zaman makara geri sarsa zamanı
çocukluğum ve gençliğim asılır ıslak kirpiklerime
ve takılır yüzümün boşluğunda
siyah bulut toplar, sıkışır kaygan avuçlarıma
bir titreyiş peydah olur üşüyen iliklerimde

darmadağın bir mazi
yuvarlanır patikada
ne menem bir yafta
kurşun gibi ağır t/arafta
yanmakta korkularım
bırak anne bırak!
karanlığına sığınayım
ne vakit özlemlerimle çoğalsam
hasretin dirilir topraktaki güneşten
ve şavkın vurur alnıma
secde durur vefam
medet umar otlara bulanmış teninden

senden sonra, tek bir adamı sevdim
teslimiyetimdi ona masumiyetim
düşündümde sonraları
sana ilk acıyı veren ben değildim aslında
bende öncekilerin ızdırabı
daha yoğundu sol tarafında
belki umut penceren bendim
benim ışığım süzmedi karanlığını
ve mutluluğum giydirmedi
kaybolan boşlukların çıplaklığını

belki vuku bulmayacaktı
yüreğin son kez benle boşa avunmayacaktı
lakin ilk tekerleği cehaletin
ayağımı sürdü, bu son eşiğe
şimdi kolay olmuyor
mazideki lekeyi silmek
ve söz düşüyor
durmadan vızıldayan
sivrisineğe

lakin annem
hiç kimse sütten çıkmış ak kaşık değil
ey çok şeyler g/ören, dik başım
sadece ve sadece annemin dualarına eğil
çünkü verilecek hesabım başkalarına değil

yıkıldıkça
yığıldıkça
kasırgalardan eğrileşen sırtınla ağır ağır
onca kargaşanın içinde unutuldun
hem lal oldu herkes hem de sağır
ve tüketmekti amaç, sana inat
telafisi olmayan yanlışların beşiğinde
şimdi benim bugünüm de
senin dününden farklı değil
ellerimin arasında seninle kayboldu kainat
tarih tekerrürden ibaretmiş annem
insan zannettiklerime açmıştım kapımı
hayret, nedense onlar bıçakladı hep sırtımı

ey haddini bilmez insan
boğum boğum sıkıştı sözler boğazımda
basarsan damarıma
kusacaklar ortalığa
ipek böceği de,bir hayvandır diyorsun
lakin ipek böceği, farelerden daha temizdir unutuyorsun
üstelik
içimi d/eşersen
bir de haksız yere
oluk oluk günah akar bu kirli dere

annemim toprağındaki karanlıkla beslensin varsın
bırakın bu talihsiz bedenim ve ruhum
elbet bir gün
üzerimde ot yerine
açılmış yegane bir çiçek bulurum.