Irak Çizgilerde

saatler zamana somurtkan
sonu kaldı yüreğimde tüm bekleyişlerin

öfkesi lacivert bulutlarla ayrıldık
küfrü ağır bir yalnızlığa doğru

yollarımız ayrı ikiye bölündü yaralarımız
ayrılarak kavuştuk bölünerek birleştik

adresler adımlarıma ağır geliyor
düşlerim odalara
ben sana ağır
sen kendine...

düşünmeye korkuyorum kabuslarımda bile
korkularımı düşünmeyi
yokluğunu kabullenmeyi

seni sen gibi görmedim hiç benimdin
oysa sen hiç beni anlamamışsın
sevmemişsin kendini

kuşlar ırak çizgilerde kayboldular
sular içlerine kapandılar ilk soğuklarla
ben hep susuyordum zaten
sadece suskunluğum biraz daha değişti