İrtifa

Gözlerimi oyuyorlar
Yutkunuyorum sabaha...

Ey karanlık!
Hangi zamanımı bekliyorsun
Yanarken hücrelerim birer birer...
Sömürü nedir bilmez ellerim
Aklıma mukayyet düşlerim,
Soluyor an be an
Gelmişine geçmişine, küfürlerim!

Ve sen,
Ey dağları, taşları ve korkularımızı
Yerinden oynatan aşk,
Bak içine!
Bak ve gör şimdi
Nasıl da ufalanırmış,
Tepeden tırnağına biçtiğimiz aydınlık...

Ah!
Aklı kaçık
Dili uçuk, cebi delik şairim...
Kaleme teneke çaldırıyorsam
Korkmalısın benden.
Delinin biri teneke çalıyorsa bir yerlerde
Bil ki orada, mutlaka ölür çiçekler.

Vazomuz hiç yoktu desem, yalan olur
Ama biz
Vita kutusunda büyüttük kadifelerimizi
Ve yüreğimizi suyuna kattık ince ince...
Bilirdik ki
Vazolar kırılır,
Çocukluk yen içinde kalır!

Hala anlamıyorsun değil mi sevgili...
Kuşatma altındayız, diyorum.
İrtifa kaybediyor bu düzen,
Toprağımız istilada..
Bense, ekmek kuyruğunda
Henüz ısınamamışken ellerim
Umut serpiyorum şehrine...

De ki
Araf'tır geçer,
Taflan'dır biter
Ama gelme öyle üstüme üstüme
Düşman sessizliğinde,

Yoksa faşizme kesilir saçlarım
Ve ağlar şiir çocuklarım,
Üzülürsün...