Işık

geçip gidiyordun ,

en uzun günlerden

gelir gibi

ya da ,

gelip gülümsüyordun

menekşeler gibi kırda

zamanı gizli

gizemli

latif günlerin kalbiydi

kalbin .

her defasında

ışığı sönmezdi

güzelliğinin

herkes yabancı

kimse tanıdık değildi

bu şehir

yalnızlığı severdi

kaybolmuş bir prensesin

gözleriydi

gözlerin .

sana tutsaktı kelimeler

teslim alınmıştı cümleler

bir gülüşün açardı

kilitli hayalleri

ve

sessiz günler

her şeyi belli eden

saklı fotoğraflar

hüzünlü anlar

bilinen ayrılıklar

bir gün kaybolur

fakat

senin ışığın kalır

hayatın sırlarıyla

hayatta yol alır..

14.05.2019 / çengelköy