İsimsiz
Gözün başka gönlün başka
Dilden çıkan sözler başka
Can dediğim özün başka
Çözemedim ki ben seni
Dost demiştim! Değilmişsin
Sevmeyi hiç bilmemişsin
Gönül gözün körmüş senin
Sevgileri tüketmişsin
Otur şimdi yan derdine
Bağırsanda duymaz kimse
Korkmuş sinmiş köşelerde
Görsem tanırmıyım seni
Dost dediğin yıldızlar gibidir, karanlık çökünce ilk onlar çıkar.
Özü sözü bir olan dostu bulmanız dileklerimle.
Bu şiir isimsiz olmamalı, yayınlarken mi isimsiz olmuş yoksa ?
Kutlarım.