İsimsiz

Vaktiyle zaman geçerdi ve çözerdi bedenimi acılarından
silerdi elleriyle kirpiğimden gözyaşlarımı

beklerdi durulmamı, kızmamı geçiştirirdi zaman
ve boyardı her renge, sokardı her kılığa ruhumu

ama

sabırsızlığıma yenik düşmeyeceğim bende, bekleyeceğim...
Her şeyi deniyorum hala zorlansam da, direneceğim her zaman

o gitti! Şimdide hadi unut diyor beni!
öylece hiç biter mi? Geçer mi? kolayca kanayan izlerin

sözlerin silinir mi? ya gözlerin, böyle hislerime kaynamışken
belki de geçerdi, silinirdi ve acıtmazdı beni yalandan olsa..

Her şeyi deniyorum zorlansam da, ama direneceğim
her şeyde karşıma sen çıksan da, sileceğim izlerini, hislerime kaynayan yerinden bir gün

her baktığımda sana rastlasam da sokaklarda, izlerini taşısa da bu beden
bir gün alacak intikamını gözlerinden inan! sabredeceğim sana yenik düşmeden!

Ben bulamıyorsam kurtulmanın yolunu senden, sende bulamayacaksın o gün
en esir, en acıtılmış ve en tarumar edilmiş yanımı ellerine vereceğim.

Alacaksın o gün

en acıtılmış yanım konuşuyor şuan, bu ben değilim yanlış anlama
farz et ki hak ettin sen bunları, zaten mühim olan ben değilim, sözlerim

kırılmış her yanımı hatırlayacaksın, bir gün hatırlatacaklar sana da!
zindan olmuş, leş kokan hanında ölümü beklerken bulacaksın hislerini..

En çok o zaman, zaman geçecek ve çözecek bedenimdeki yanılgılarımı...

işte o gün ben!!!

Her verdiğini iade ediyorum sana hoşça kal...