İsimsiz Aşk

Öylesine isimsiziz artık;
Öylesine yalnız,
Öylesine kimsesiz...
Kulakları ezansız kalmış aşkımızın,
Hapisteki mahkum kadar özgür,
Denizdeki dalga kadar hırçın,
Kim bilebilir ki ?
İnsanın kutsal saydığı şeylerin;
Aforoz edilen bir aşifte olacağını,
Kim bilebilir ki ?
Kendine kıble yaptığın zatın;
Seni bir vakit sevmeyeceğini,
Ve nereden bilebilirsin ki;
Sadık sandığın kişinin;
Bir çift göz kadar vefasız olmadığını,
Kaybedenler bilir mutluluğun tadını,
Ve ne saçmadır ki;
Dibine kadar vurmuşken kaybetmişliğin,
Gelecek güzel günlerin hayalini kurmak
Her şeye rağmen inanmak
Umuda, sevdaya, vuslata...


Not:Üzerine kimse alınmasın, öylesine bir şiir sadece...