İskenderiye Feneri

dikildim denizlere
uykudayken dalgalar
iskenderiye feneri gibi
adım vurduğum yerde
pabuçlarım maviye boyandı
maviler, gölgemin çıplaklığına...

denizlere dikilişim
dalgalardan gizliceydi
dökmedim sırrımı kimseye
martılar haricinde
uçabildikleri kadar da ketumlar
kör bahis güvenirim
bir simide satmazlar
ve kur yapar martılara
gün ölümünden doğan yetim dalgalar...

dikildiğim denizlerde
mavilerin mîri
emdi ışığımı;
aman vermedi,
söndüm.
martılar karanlığıma çarptı
düştü gagalarından bana ait ne varsa
ve dalgalar tersine aktı
rüzgarın aksine...

maviler
pabuçlarımı aştı;
ben mavi,
sırlar mavi...

ve üç mezar kazıldı
kimsesizler mezarlığına;
gün ölü,
yön ölü,
ben ölü...