Islak Bir Veda

gittikçe azalıyorsun, küçülüyor sayılar
ileriye uzanmak her hayalde
biraz daha yaklaşmak mı?
sonu henüz yazılmamış kitaba

sayfalarca çevriliyorsun
bir boşluktan kaçar gibi
gözünü diktiğin paragraf
seni anlatmıyor sanki
mısralar kayıp her şiirin sonunda

bir satırlık yolda tıkanıyor nefesler
çizgisi yoktur belki de başlangıçların
iki kapak arasında paramparça hayatlar
kendine bir nokta arayanlar, yorulup virgüle kayanlar
kelimeler birbirinden ayrık

toprağı sevsin ya da sevmesin
işte büyüyor saksıda yeşil soğan
güneşten alıyor insan umudu
koşulsuz bahara atıyor kendini cemre
ıslak bir veda sarıyor dağın ufkunu
hüzünlendiriyor kar tanelerinin sonu

kendi kitabının ayracında kendine yabancı
buruk bir sevinç içinde, bahardan taze, kıştan yaşlı
bir şarkıyı hissetmek için anlamını bilmek gerekmez ki
kapağı aralamak, bir yürek sesine bağlı
duyabiliyor musun sen de notaları?
dokunabiliyor musun virgülünden noktasına umutlarına?

acıyı saran karanlığı çevirebilmek ışığa
baykuşlarla sohbet edebilmek karga seanssız
yalnız bir sürü içinde dayanaksız
yılmadan açıvermek kollarını dünyaya
son buseyi kondurabilmek sis bulutuna

bütün baharlara selam söyle
hurafeler koymaz kardelenleri yolda
bir kitabın anlattığından daha fazlası
yüreğimi saran sonsuzluk şarkısı
bak gittikçe büyüyorsun
büyüyor toprakta çoğalan hayatlar