Islak Şehrin Susuz Güvercinleri

yokluğun şu saatlerde

bu şehre kurulmuş yağmur pususu

kaç kişilik ıslanıyoruz bilsen

tutar da bırakmazdın gözlerindeki yaşı

aşk artık evsiz barksızların sanatı

cümle kapısından girsen içeri

bilirim anlamazsın halimden

ne olursun sessiz gel uçup gitmesin

ıslak şehrin susuz güvercinleri

sahi sevdin mi hiç sesinle

güvercin ölülerine ağlayan çocukları

şimdi çok yaşamaya az vakit kalmışken

ben unuttum sen de unut onları

bildiğin şehirde bilmediğin bir adam

öpülmemiş dudakların ısırık izine ağlar

el morunu görür acısını nereden bilsin

kırk ayrı dil kırkı da ayrı şiir okur

sessiz gel dedim amma çığlıklarla git

küskün bulutlar çıldırmış rüzgarlarla

çullanınca gecenin üstüne

adam olan üçüne beşine bakmaz saatin

sırtına vurur kelimelerini ve gider

çünkü yağmur temizler kalanların kalbini

arama yolu olmayanın izi nasıl olsun

dağ döşünde su gibi yatağında bekle

unutma öldüğüm gün sana gelecek

tek susuz güvercin benim